HET GRIJZE GOUD 2
25 - 04 - 2011
Dat mensen steeds ouder worden moet ons gelukkig stemmen. Optimale zorg voor ouderen, zonder sociaal onderscheid, is in een humane maatschappij evident, maar zal dit ook vanzelfsprekend blijven. Wij stuiten nu reeds op de limieten van onze welvaartstaat De befaamde denktank ITINERA heeft de uitdagingen niet alleen opgesomd, maar heeft in haar 238 bladzijden tellende boek, ‘Het Grijze Goud’ heel wat oplossingen gesuggereerd.
Het komt er op aan onze structuren, instellingen en financieringmechanismen oordeelkundig aan te passen aan de grijze tsunami die komt aangerold. We moeten de platgetreden paden verlaten en de bestaande mechanismen vrank beoordelen. We moeten gaan voor een leeftijdsvriendelijke en rijpere samenleving en een meer effectieve en doelgerichte solidariteit. We hebben nood aan een strategische reflectie over de toekomst van de ouderenzorg.
Het boek presenteert talrijke valabele oplossingen. We moeten ons binnen het korte bestek van dit artikel beperken tot een paar.
Geen betutteling
De senioren die nu met pensioen gaan, genieten nog minstens tien of twintig jaar van een actieve autonomie en ook nadien, als ze bepaalde zorgbehoeften zullen ontwikkelen, zullen ze geen betutteling aanvaarden.
De vraag is, hoe kunnen we beetje bij beetje het zorgaanbod afstemmen op het behoud van deze autonomie. Er zullen dus tussenoplossingen moeten komen tussen thuis wonen en het rusthuis in.
Er bestaat reeds thuisverpleging en thuiszorg, maar er is meer. Men denkt aan het inrichten van wijken waar generaties mekaar helpen. Als de ruimte bewust rekening houdt met wat senioren nodig hebben om zich kunnen te bewegen en om de juiste verzorging te krijgen, kunnen ze gewoon blijven wonen waar ze momenteel verblijven. Itinera is geen voorstander van seniorendorpen, zoals die reeds bestaan in Zeeland.
De denktank wil geen ouderengetto’s, maar staat eerder voor leeftijdsvriendelijke gemeenten. Waar jong en oud naast mekaar kunnen blijven leven. In deze gemeenten werken, de buurt, beleidsmakers en allerlei organisaties samen om de stad te organiseren met het oog op de behoeften van zijn ouder wordende bevolking. We moeten evolueren van het woonzorgcentrum naar de woonzorgzone met kleinere voorzieningen en aangepaste woningen voor oudere en jongere generaties.
Moderne technologie als hulp
De ontwikkeling van de (informatie)technologie in de zorg is reeds een aantal jaren aan het groeien en is dan ook een uitstekend middel geworden om de zelfredzaamheid van de zorgbehoevende wind in de zeilen te blazen. Vandaag zijn toepassingen als multifunctionele personenalarmering, telegeneeskunde, videobewaking, mobiele alarmering met locatiebepaling en videocommunicatie, technologische basisproducten die hun ingang in de sector voor ouderenzorg beginnen te vinden.
In de seniorenflat van de toekomst wordt getoond hoe senioren zouden kunnen leven en men bewijst dat de technologische hulpmiddelen zeer ver kunnen gaan. Er werd gekozen voor een levensloopbestendige woning die in elke levensfase veilig, comfortabel en toegankelijk is. Zonder grote verbouwingswerken past deze woning zich aan de veranderende levensomstandigheden aan.
Een tapijt dat alarmeert !?
In het interactieve tapijt, van deze woning, is een soort van alarmsysteem geïntegreerd waarmee men kan vaststellen of er zich een abnormale situatie voordoet. Wanneer de bewoner valt detecteren de sensoren van het tapijt dit en maakt het tapijt connectie met het verzorgend personeel via een alarmcentrale. Zo kan men dadelijk hulp bieden, wat complicaties bij breuken en hartinfarcten kan vermijden.
Via bodysensoren in de tandenborstel worden de belangrijkste parameters (hartslag, bloeddruk, lichaamstemperatuur...) van de gebruiker gemeten en doorgestuurd naar de huisarts...
Je ziet het vernuft van de mens is groot en de mogelijkheden lijken wel onbeperkt.
In dit alles ligt ook een gigantische economische opportuniteit. Dankzij IMEC (Heverlee) hebben wij wat knowhow betreft een voetje voor op andere landen. Het komt er op aan om deze kennis om te zetten in maatschappelijk zinvolle technologische toepassingen om zo de exportmarkten aan te boren.
Ik moet toegeven dat het doornemen van dit boek mij heel wat heeft geleerd en dat ik een stuk optimistischer ben geworden wat betreft de mogelijkheden die er bestaan om de vergrijzing adequaat aan te pakken.
Wat niet wegneemt dat ik mij niet van de indruk kan ontdoen dat onze politici, op eender welk bestuurlijk niveau, onvoldoende inlevingsvermogen hebben om de seniorenproblematiek met stip op hun prioriteitenlijstje te plaatsen.
LUC PONSAERTS
17/09/2012
