SINT-DAMIAAN GEEN SANT IN EIGEN LAND.
27 - 02 - 2012
Pater Damiaan is een merkwaardig en inspirerend figuur. Zijn sociaal engagement, zijn solidariteit met zwakkeren overstijgt de religieuze dimensie die zijn heiligverklaring (11 oktober 2009) hem heeft gegeven.
De inzet van Damiaan moet ook voor huidige en toekomstige generaties een voorbeeld blijven. Het eigenbelang werd volledig ondergeschikt gemaakt aan de persoonlijke opoffering voor zij die het lastig hebben in een soms egoïstische en bevooroordeelde samenleving.
Bij de heiligverklaring heeft de stad wat meegesurfd op de extra belangstelling die er was rond de beschermheilige voor melaatsen en aids-patiënten.
Over de partijgrenzen heen heeft onze fractie toen al een oproep gedaan om Damiaan in Leuven letterlijk en figuurlijk een bijzondere plaats te geven. De figuur van Pater Damiaan moet permanent en duidelijker aanwezig zijn in het Leuvense stadshart.
Spijtig dat na het wegebbend feestgedruis rond de heiligverklaring, bij het stadsbestuur ook de belangstelling en intenties verdwenen om hier daadwerkelijk iets rond te doen. Blijkbaar is de heilige geen sant in eigen stad.
Een verfraaiing en betere inkleding van het Pater Damiaanplein (vroeger o.a. Pottekesmarkt genoemd), waar de pater in de crypte van de Sint Antoniuskerk begraven ligt, dringt zich meer dan ooit op.
Trouwens heel de omgeving ligt er wat ‘lepreus’ bij. De weg naar de kerk is geen lachertje, zeker als je langs de Parijstraat gaat, het laatste gedeelte van deze straat lijkt wel een slordig lappendeken met veel te smalle stoepen.
Al eeuwenlang wordt het beeld van het Pater Damiaanplein, trouwens het plein heeft een rijke Leuvense historiek, bepaald door de Sint-Antoniuskerk, het Iers College, het Hollandcollege (Paridaens)... Als je achter de poorten van deze instituten gaat kijken kun je nog dieper graven in de geschiedenis van onze stad en universiteit.
Door schaalvergrotende nieuwbouw in de jaren zeventig en de afbraak van het gebouwenblok aan de hoek met de Parijsstraat heeft men, spijtig genoeg, de architectonische homogeniteit van het plein doorbroken.
Deze locatie, mits herinrichting van het publiek domein, heeft evenwel nog genoeg potenties om het een totaal andere belevingswaarde te geven. Nu oogt het karakterloos en rommelig.
Ook vermeldenswaardig is de in ons straatbeeld inmiddels zeldzaam geworden, rood geschilderde gietijzeren postbus op de hoek met de Parijsstraat. De omgeving van deze postbus is een voor onze stad triest hoogtepunt van hoe het openbaar domein door het opeenstapelen van diverse straatattributen kan worden ontsierd (zie foto’s).
De hellende parvis van de kerk zou een uitstekende locatie kunnen zijn voor een hedendaagse en artistiek wat gewaagde beeldengroep rond de figuur van de heilige.
Pittig detail: het bronzen beeld van Pater Damiaan aan de Sint-Jakobskerk, gemaakt door Constantin Meunier draagt niet het hoofd ‘van de grootste Belg aller tijden’ maar dat van kanunnik Armand Thiéry. Als goede kennis van Meunier kreeg hij het, als opdrachtgever, voor mekaar om zelf afgebeeld te staan ter nagedachtenis van een ander. Dit is meteen de verklaring waarom de paters van de Heilige Harten-Picpussen (de congregatie van Damiaan) niet willen dat het beeld verhuist naar het Pater Damiaanplein.
De kerk, de beeldengroep en gedeeltes van het Hollandcollege zouden op een ingenieuze en moderne manier kunnen worden uitgelicht.
Het vlak bijgelegen, maar toch wat verborgen, Damiaancentrum aan de Sint-Antoniusberg is niet dadelijk een wonder uit het ICT-tijdperk. De figuur van Damiaan zou hier op een veel aanschouwelijker en didactischer wijze kunnen worden gepresenteerd.
Kortom mogelijkheden zat om de boodschap van deze bijzondere man levendig te houden en om dit facet van Leuven extra te accentueren. Waar wachten we op?
Luc Ponsaerts,
Gemeenteraadslid Open Vld
27/02/2012
